« Benlèu qu’i a d’autras coneissenças a aquerir, d’autras interrogacions a pausar uèi, en partent non pas de çò que d’autres an sabut, mas de çò qu’an ignorat. »
Serge Moscovici, Essai sur l’histoire humaine de la nature, París, 1968

Patrimoines du sud es nascut en febrièr de 2015 ; tre son origina, la revista es estada concebuda en format numeric, lo site Internet de l’èx-region Lengadòc-Rosselhon servissiá d’albergaire. Lo títol retengut teniá compte de las discussions alara en cors al subjècte de la fusion de las regions ; aquò li a permés d’entrar dins la region Occitània sens èsser remés en causa. Patrimoines du sud demòra la sola revista numerica patrimoniala editada per una region.

Los objectius son de contribuir a la difusion de la recèrca suls patrimònis del Sud de França dins los mitans universitaris, los laboratòris e mai generalament alprèp de totes los internautas. Perqué ? Perque la recèrca es activa, inclús dins los servicis patrimonials, coma l’Inventari general del patrimòni cultural, a l’iniciativa del projècte. Aqueste saber acumulat deu circular lo melhor possible, trobar sos publics, tot en afichant un naut nivèl d’exigéncia que lo comitat scientific n’es lo garant. Cossí ? Gràcias a una revista numerica, sol sistèma de publicacion qu’ofrís a l’encòp la gratuitat, una larga difusion, una visibilitat internacionala, la soplesa editoriala e l’enriquiment dels contenguts.

Las sciéncias umanas e socialas, camp d’estudi de la revista, son pas subrerepresentadas dins las publicacions regionalas. Patrimoines du sud desira atal completar l’ofèrta existenta dins los domenis de l’istòria (cf. n° 5, sus Les patrimoines du protestantisme), de l’istòria de l’art e de l’etnologia, que s’agisca d’estudiar los bens materials (arquitectura, urbanisme, objèctes mobilièrs, patrimòni industrial, païsatges, arqueologia…) o los patrimònis immaterials (practicas culturalas, saber-far, memòria...). L’airal geografic retengut es Occitània, mas se poirà espandir de delà en afavorissent las comparasons amb d’autres territòris, en França coma a l’estrangièr.

La revista desira encoratjar de joves cercaires a publicar lors trabalhs inediches, tot coma s’autoriza l’edicion o la reedicion d’estudis demorats confidencialas, fauta de difusion adaptada. Totes los numèros pareguts contenon de contribucions d’estudiants.

De chantièrs importants de construccion (Narbo Via a Narbona [cf. n° 2], musèu de la Romanitat a Nimes) o de restructuracion de musèus (Lodeva [cf. n° 9], Erépia [cf. n° 2], Musèu de las valadas cevenòlas) son d’actualitat e, per Patrimoines du sud, constituisson autant de fonts potencialas de contribucions (museografia, valorizacion de las colleccions, campanhas de restauracion).

L’arqueologia medievala regionala dispausa pas tanpauc de revistas en linha, mentre que de cavaments importants se debanan (Aniana, La Maladreriá, Ferrièra las Veirariás [cf. n° 3]…) e que los chantièrs d’arqueologia preventiva apòrtan de longa de novèlas informacions qu’es important de ne rendre compte.

Los servicis d’archius, municipals, diocesans o departamentals recelan de tresaurs que los cercaires utilizan o transcrivon en totalitat ; lor edicion comentada permet d’alargir las fonts de las recèrcas que venon.

De recèrcas originalas son en cors, consacradas a l’istòria de l’arquitectura e del païsatge, als jardins e als pargues ancians, gràcias a la descobèrta e a la salvagàrdia de fonses privats inediches e a l’inventari sistematic de fonses depausats als archius publics e meses a disposicion dels cercaires (n° 8 : Les jardins historiques en Occitanie).

Lo patrimòni industrial d’Occitània, enfin, a fach l’objècte d’enquèstas menimosas aqueles darrièrs decennis ; aquelas vastas òbras permeton uèi d’estudis tematics transversals a tota la region e de punts de comparason pertinents. Dins son n° 4 portant sus Les marbres d’Occitanie, la revista Patrimoines du sud a estudiat l’industria extractiva, en començant per la dels marmes, en maridant l’apròchi dels païsatges, dels vestigis materials, dels saber-far e de l’usatge social dels materials.

La revista es semestrala, amb de numèros tematics e de numèros generalistas. Al costat d’articles de fons, plaça es facha dins l’ensenhador a de Varia. Aqueles tèxtes prepausan de focus sus de descobèrtas, d’alèrtas o de soscadissas sus de subjèctes d’actualitat o que pòdon interessar la recèrca. Aqueles Varia permeton tanben de descobrir una òbra especificament estudiada per l’Inventari general o encara de presentar una novèla aquisicion d’una colleccion publica.