Herinneringswoorden
- Cet article est une traduction de :
- Mots de mémoire [fr]
Notes de la rédaction
De rubriek
Herinneringswoorden is een uitnodiging om na te denken over de pijnlijkste gebeurtenissen uit de geschiedenis, over de herinnering en over de getuigenis, dank zij uitgezochte citaten van beroemde, minder bekende of zelfs miskende schrijvers en denkers. Het is de bedoeling een weg te effenen voor het denken, die ingaat tegen gemeenplaatsen en misvattingen, los van goedkoop optimisme, maar evenzeer van een futloos pessimisme.
Texte intégral
- 1 Walter Benjamin, “Over het begrip van de geschiedenis”, uittreksel van de 7e stelling, Een storm wa (...)
“Er is nooit een document van de cultuur dat niet tevens een document van de barbaarsheid is.”1
1Walter Benjamin (1892-1940) staat ondertussen bekend als één van de meest invloedrijke filosofen van de twintigste eeuw, omwille van de diepgang van zijn denken over cultuur. In de marge gebleven van de academische wereld van zijn tijd, die zijn originaliteit niet wilde erkennen, ontwikkelde hij gedurende zijn kort en tragisch bestaan een intense activiteit als journalist en vertaler (o.a. van Baudelaire et Proust) en als denker die de filosofie van de geschiedenis, de literaire kritiek en de theorie van de taal met mekaar wist te verbinden. Bij de machtsovername van Hitler in 1933 werd hij als Jood gedwongen tot ballingschap en leefde hoofdzakelijk in Frankrijk, veelal in precaire omstandigheden, tot zijn zelfmoord in de grensstad Portbou, naar aanleiding van een mislukte poging tot vlucht bij de opmars van de nazi’s.
- 2 7e stelling
2Het beroemde citaat verschijnt op de gedenksteen in Portbou en komt uit het laatste belangrijke essay van Benjamin, de Stellingen over het begrip van de geschiedenis, geschreven tijdens de winter van 1939-1940. Deze relatief korte tekst (een tiental pagina’s) staat in het teken van de triomf van het fascisme en van het niet-aanvalspact tussen Duitsland en de Soviet-Unie. Benjamin ontwikkelt er een synthese van zijn geschiedfilosofie waarbij hij de relatie legt tussen het historisch materialisme van Marx enerzijds en theologische en messianistische motieven uit de joodse traditie anderzijds. Hij laakt het vooruitgangsoptimisme van de sociaaldemocraten en de communisten en bekritiseert de positivistische visie op de geschiedenis eigen aan het historisme, waarbij het verleden wordt gereduceerd tot een aaneenschakeling van feiten die voor eens en voor altijd vaststaan. In de plaats van een geschiedenisopvatting volgens dewelke wat gebeurd is definitief verloren is en die volledig in het teken staat van een stralende toekomst, stelt Benjamin een visie die gericht is op het aangedane leed van de verdrukten en de slachtoffers, van wie de herinnering levendig wordt gehouden. Het is in dit perspectief dat men het bewustzijn moet situeren van de ambivalentie van de cultuurgoederen die “[hun bestaan danken] niet alleen aan de inspanning van de grote genieën die [ze] hebben geschapen, maar ook aan de naamloze herendienst van hun tijdgenoten”2
Notes
1 Walter Benjamin, “Over het begrip van de geschiedenis”, uittreksel van de 7e stelling, Een storm waait door het paradijs. Filosofische essays over taal en geschiedenis, vertaling Ineke van der Burg en Mark Wildschut, Amsterdam, Boom, 2020.
2 7e stelling
Haut de pagePour citer cet article
Référence papier
Daniel Acke, « Herinneringswoorden », Témoigner. Entre histoire et mémoire, 133 | 2021, 25.
Référence électronique
Daniel Acke, « Herinneringswoorden », Témoigner. Entre histoire et mémoire [En ligne], 133 | 2021, mis en ligne le 25 février 2023, consulté le 04 octobre 2024. URL : http://journals.openedition.org/temoigner/10376 ; DOI : https://doi.org/10.4000/temoigner.10376
Haut de pageDroits d’auteur
Le texte et les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés), sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.
Haut de page